گاهی وقتا که ازین آدما دلگیر میشم،وقتی که با دیدن مقصدشون از دنیا سیر میشم
میمونم بین زمین و آسمون بی هدفم،من میشم یه نا امید در به در بی شعفم
نمیدونم که باید دستمو بالا بگیرم؟!یا که روی این زمین پست و خاکی بمیرم؟!
اگه این خدای مهربون ما تو قصه هاست،پس چرا هرچی برامون مینویسه درد ماست؟!
اون خدایی که دم از عشق و وفاداری زد،یه تفاوتی گذاشت بین دو روح زن و مرد
اینجا رو نگاه کن که بی وفا تر از همه،هرچی که پر میکنه تو قصه مون رنج و غمه!
نمیدونم که چه طور حرفامو یک جا بزنم،چه طوری یک شبه دردای دلو وا بکنم؟!
آره یک عمره که این شکایتا جونه زده،کلی حرف پوچ و کهنه تو دلم خونه زده!
نه میتونم که خودم رو از خودم بشناسم،نه میتونم لبامو ببندم و له بکنم احساسم!
میدونم گفتن این بهانه ها دوا و درمون نمیشه،هرچقدر شکوه کنم که درد من کم نمیشه
آره من دارم میشم یه آدم بی بند و بار،آدمی که عشقو میبینه مثه یه گوله خار!
آدم بی روحی که سر پناهی نداره،آدمی که بودنش یا عدمش فرق نداره!
آدمی که گهگداری آرومه،آدمی که چشم براه بارونه
آدمی که مرده تو تنهاییاش،آدمی که مونده تو بی کسیهاش!
آدم مشکوکی که دو دله،آدم غمگینی که از وجودش خجله!
نمیدونم من باید دستمو بالا بگیرم؟!یا که روی این زمین پست و خاکی بمیرم؟!

 

نظر یادتون نره

نوشته های دیگران()

آدما.....
یه شعر از خودم.....
بازم ممنون صدف هنرمند...
[عناوین آرشیوشده]

مدیر وبلاگ : M & N[14]

---

نویسندگان وبلاگ :

N (@)[2]

---

M (@)[0]

---

دنیا این جوریه دیگه: اگه گریه کنی میگن کم آوردی ، اگه بخندی میگن دیوونست ، اگه دل ببندی تنهات میزارن ، اگه عاشق بشی دلتو میشکنن ، با این حال باید لحظه ای را گریست ، دمی را خندید ، ساعتی را دل بست و عمری عاشقانه زیست...

مجوع بازدیدها: 26661 بازدید

امروز: 6 بازدید

دیروز: 5 بازدید

افشین